افراد خودشیفته به طبع تمایل به جاطلبی دارند و ممکن است مشکلی در کارهای گروهی داشته باشند. براساس مطالعات انجام شده، اینگونه افراد، به نظریات شخصی خود اهمیت زیادی میدهند و ممکن است هیچ نوع نظریات و توانایی های دیگران را نپذیرفته یا حتی انکار کنند که دیگران نیز نظرات معتبری دارند. این ممکن است باعث کاهش تعامل و همکاری در کارهای گروهی شود.
همچنان گفته میشود که افراد خودشیفته ممکن است به دلیل تمایل به کنترل و تصمیمگیریهای آنان، عدم توانایی در تسلیم و پذیرش نقشهای مختلف در یک گروه داشته باشند. انها معمولاً دوست دارند تا در گروه به عنوان بهترین و برجستهترین شخص ظاهر شوند. این رقابت ممکن است باعث بروز تنشها در گروه شود. در ضمن انها به ناخودآگاه نگرشی به انحصاری بودن نسبت به اطلاعات و مهارتهای خود دارند و نمیپذیرند که دیگران هم ممکن است تواناییها و اطلاعات مشابهی داشته باشند.
حل تنش ها و پررویی افراد خودشیفته
پررو یا مغرور دو ویژگیهای انهاست. معمولاً به علت ترکیب مجموعهای از عوامل روانی، اجتماعی و شخصیتی اتفاق میافتند. ممکن است واقعیت اطلاعات خود را نشناخته و تمایل به پیشپرده کردن نقاط ضعف و ناکامیهای خود داشته باشند. بعضی از انها درون ناامن و از نظر شخصیتی نیاز به تأیید و تایید دارند. این افراد به مسائل به صورت سیاه و سفید و دوگانه نگاه کنند و نسبت به نقدها و نظرات مخالف دچار مقاومت شوند. برای انها موفقیت باعث افزایش اعتماد به نفس شده و به پررویی منجر شود.
برای حل این مشکل در کارهای گروهی، مهم است که افراد خودشیفته به تواناییهای و نقاط قوت دیگران احترام بگذارند و تمرکز خود را بر روی اهداف و نتایج مشترک گروه قرار دهند. همچنین، مدیریت کننده گروه میتواند با تعیین وظایف و نقشهای مختلف برای اعضای گروه و تشویق به همکاری مؤثر، کمک به حل این مشکلات کند.
